Jak objawia się zespół cieśni nadgarstka? Początkowe objawy zespołu cieśni nadgarstka są mało odczuwalne, więc często się je ignoruje. Na początku pojawia się chwilowe drętwienie palców lub całej dłoni. Z czasem dochodzi do tego ból, który coraz bardziej się nasila, szczególnie nocą. Ból może nawet promieniować do ręki.
krwionośnych w obrębie nadgarstka. Na skutek nagłego, ciągłego i stale utrz y-mującego się ucisku na nerw dochodzi do jego niedokrwienia [7], [35]. Powodu-je to wystąpienie parestezji dłoniowo -promieniowej części ręki, a także bó l w okolicy nadgarstka, dłoni i niekiedy proksymalnie od miejsca ucisku – w ob-
Zespół cieśni kanału nadgarstka to schorzenie ręki, które powiązane jest ściśle z nerwem pośrodkowym umiejscowionym w obrębie nadgarstka. Powoduje ból, drętwienie i mrowienie palców oraz dłoni. Przez to utrudnia bądź niejednokrotnie uniemożliwia wykonywanie codziennych, prostych czynności. Nie można bagatelizować tego
Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Większość przypadłości określanych jako choroby cywilizacyjne to problemy wynikające z braku aktywności fizycznej, lub powstające poprzez niekorzystne warunki życia. Podobnie sprawa wygląda z zespołem cieśni nadgarstka – problemem charakterystycznym dla osób, które wiele godzin dziennie spędzają pracując przy biurku, a w szczególności przy komputerze. Czym się charakteryzuje i jak się przed nim ustrzec? Na te pytania odpowiada nasz tekst! 1. Zespół cieśni nadgarstka – co to takiego? 2. Kto narażony jest na ZCN? 3. Leczenie zespołu cieśni nadgarstka Zespół cieśni nadgarstka – co to takiego? Zespół cieśni nadgarstka to stan chorobowy powstały poprzez ucisk nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Jeśli tylko dotyka on ręki dominującej, jest traktowany jako choroba zawodowa. Niezwykle rzadko występuje w jednej i drugiej ręce. Zasadniczo schorzenie dotyka przeważnie kobiet około 50 roku życia, ale w sytuacjach bezpośrednio związanych z pracą, występuje częściej u mężczyzn. Kto narażony jest na ZCN? ZCN (zespół cieśni nadgarstka) to choroba, która dotyka głównie pracowników specyficznych zawodów. O ile we wcześniejszych latach zwracano uwagę na to, że zagrożeni wydają się być głównie pracownicy fizyczni, wykonujący powtarzalne prace, które doprowadzały do mechanicznego uszkodzenia ręki, lub którzy w swojej pracy wykorzystywali różnego rodzaju narzędzia wibrujące (takie jak np. młot pneumatyczny)[1], o tyle w ciągu ostatnich lat większą uwagę przykłada się do sytuacji pracowników biurowych. Dzieje się tak dlatego, że w pracy z klawiaturą i myszką komputerową kryje się wiele czynników ryzyka zespołu cieśni nadgarstka. Ergonomia pracy jest w tym przypadku nieubłagana – im wyżej położona ponad wysokość łokciową jest klawiatura, tym silniejsze uczucie dyskomfortu może występować w trakcie pracy na niej. Dzieje się tak z powodu wzrostu napięcia mięśni obręczy barkowej, wymuszonego przez nienaturalne uniesienie ramion. Dodatkowo samo pisanie na klawiaturze powoduje, że większość ruchów w nadgarstku odbywa się głównie w płaszczyźnie pionowej, obciążając ścięgna, które przebywają dłuższą drogę, niż kiedy poruszają się przy ruchach zgięcia łokciowego. Oprócz tego, współczesne badania wskazują także na nieprawidłowe posługiwanie się myszą jako czynnik stanowiący zagrożenie ZCN. W tym przypadku chodzi o umieszczenie myszy obok klawiatury tak, by wymuszała nieprawidłową pozycję ciała; w trakcie posługiwania się myszą rośnie ciśnienie w kanale nadgarstka, a jej nieodpowiednie ułożenie może prowokować dodatkowe problemy.[2] Na szczęście, istnieją sposoby by zminimalizować ryzyko zachorowania na ZCN – pomaga w tym nie tylko dobra kontrola swojego miejsca pracy, tj. utrzymywanie odpowiedniej, ergonomicznej pozycji ciała, zadbanie o umiejscowienie klawiatury i myszy, oraz przerwy w wykonywanej pracy, poświęcone na ćwiczenia rozluźniające. Z pomocą w walce z ZCN coraz częściej przychodzą twórcy urządzeń, na których wykonuje się prace biurowe – coraz większa zachorowalność na ZCN spowodowała powstanie nowych konstrukcji klawiatur i myszy, o ergonomicznych kształtach mających zapobiegać powstawaniu schorzeń związanych z dysfunkcjami układu ruchu. Za dobry przykład mogą posłużyć tu nie tylko klawiatury z podkładką umożliwiającą wygodne oparcie rąk, ale również te umożliwiające lżejsze naciskanie klawiszy przez zastosowanie nowych rozwiązań konstrukcyjnych. Leczenie zespołu cieśni nadgarstka Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie, które skutecznie pogarsza jakość życia, uniemożliwiając niekiedy wykonywanie pracy. Charakteryzuje się między innymi przewlekłym bólem, uczuciem drętwienia kończyny, niedowładem oraz spadkiem siły zacisku. Na szczęście, zespół cieśni nadgarstka można leczyć, wykorzystując do tego metody fizjoterapeutyczne, chociaż w zaawansowanych przypadkach konieczna może okazać się operacja. O powodzeniu rehabilitacji, jak w przypadku wielu innych chorób, decyduje między innymi to, jak wcześnie rozpoznano samą chorobę. Badania potwierdzają, że terapia przy wykorzystaniu między innymi sonoterapii, hydroterapii i kinezyterapii wpływa znacząco na poprawę stanu chorych, skutkując nie tylko obniżeniem dolegliwości bólowych, ale także poprawiając funkcjonalność pacjenta. Terapia wpływa na poprawę funkcji ruchowej ręki, zwiększając jej siłę, oraz redukując skutki choroby.[3] Szczególną uwagę w tym przypadku należy zwrócić jednak na to, by działania fizjoterapeuty koordynować z działaniami lekarza prowadzącego, co pozwoli wspólnie ustalić najlepsze metody terapii i sposoby leczenia zespołu cieśni nadgarstka. [1] J. Biernawska, A. Niemczyk, K. Pierzchała, Udział czynników zawodowych i pozazawodowych w etiopatogenezie zespołu cieśni nadgarstka [w:] Medycyna Pracy, tom 56, nr 2, r. 2005, s. 133. [2] T. Makowiec-Dąbrowska, H. Sińczuk-Walczak, Z. W. Jóźwiak, P. Krawczyk-Adamus, Sposób wykonywania pracy jako czynnik ryzyka zespołu cieśni nadgarstka [w:] Medycyna Pracy, tom 58, nr 4, r. 2007, s. 363. [3] J. Zwolińska, A. Kwolek, Skuteczność leczenia fizjoterapeutycznego pacjentów z zespołem cieśni kanału nadgarstka [w:] Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego i Narodowego Instytutu Leków w Warszawie, nr 4, r. 2012, s. 444.
CześćNie wiem na ile aktualny jest temat wcześniej poruszany ale postanowiłam dorzucić swoje 3 zdiagnozowany obustronny zespół cieśni nadgarstka. Jedna strone właśnie zoperowałam 26 lipca, aktualnie jeszcze mam reke w gipsie. Objawy zaczęły mi się jakoś na przełomie maja i czerwca. Najpierw tylko drętwienie (3 i pół palca) a później bóle nocne. Wiedziałam o co chodzi, bo raz-jestem lekarzem, a dwa-moja mama miała zabieg z powodu tej samej dolegliwości przed 3 laty. Nie robiłam EMG bo tak naprawde objawy były dosyć ewidentne i wystarczyło badanie przez doświadczonego ortopede. Na pewno nalezy za to wykonac RTG szyjnego odcinka kręgosłupa (ap, boczne i koniecznie czynnościowe), bo bywa, że przyczyna jest właśnie tam (co jak się okazało dotyczyło również mnie). Zabieg sam w sobie szybki i sprawny ale warto pojsc do porzadnego specjalisty od reki. Po zabiegu troche uciażliwości zwiazanych z funkcjonowaniem jedno-ręcznym, przez pierwsze 2 doby troche też bolało. I to tak w zrehabilituje reke po operacji, prawdopodobnie bede robic druga bo strasznie mi teraz daje w kość.Poczatkowo nastawiałam się na rehabilitacje, ale rozmowa z operatorem przekonała mnie do co z tego bedzie. Jestem dobrej myś potrzeba - chętnie służę rozszerzonymi
Przyczyny zespołu cieśni nadgarstkaPrzyczyn jest wiele, ale główną z nich jest praca wymagająca wykonywania ciągłych, powtarzalnych ruchów nadgarstka (chociażby skrajnych ruchów wyprostu i zgięcia) - może to być np. wielogodzinne stukanie w klawiaturę komputera, forsowne ćwiczenia fizyczne, jazda na rowerze czy praca na taśmie w fabryce. Choroba ta grozi również sportowcom narażonym na liczne urazy rąk. Inne przyczyny wystąpienia tego zespołu to źle wygojone złamania (np. złamanie Collesa) lub zwichnięcia, zaburzenia hormonalne, krwiaki i gangliony oraz niedobór witaminy B12 i podanych wyżej sytuacjach dochodzi do konfliktu nerwu pośrodkowego z otaczającymi go strukturami anatomicznymi, a ucisk na włókna nerwowe doprowadza do zaburzenia ich odżywiania, co powoduje obrzęk i zespołu cieśni nadgarstkaKlasyczne objawy to parestezje (uczucie mrowienia, drętwienia, "prądów"), bóle nadgarstka i uczucie sztywności palców. Dolegliwości bólowe pojawiają się w nocy, podczas snu. Chorzy budzą się z powodu dokuczliwego bólu, drętwienia, mrowienia nadgarstka, dłoni, zaawansowanym etapie choroby bóle są silniejsze i pojawiają się zarówno w spoczynku, jak i podczas ruchu. Ponadto pojawiają się zaburzenia czucia powierzchownego w obrębie opuszek palców I i II. W miarę rozwoju choroby zanikają mięśnie kłębu kciuka. Chory ma trudności z wykonywaniem precyzyjnych ruchów ręką, z trudem unosi filiżankę z kawą. Osłabia się chwyt i pojawiają się problemy z zaciśnięciem ręki w pięść. Palce wydają się być sztywne, a niektórzy mogą mieć wrażenie ich opuchnięcia, pomimo braku widocznego obrzęku. Zdarza się, że chorym ciężko odróżnić dotyk ciepła i zimna. Wszystkie te objawy wynikają z kompresji nerwu pośrodkowego w obrębie kanału drętwienie, uczucie obrzmienia mogą obejmować ramię, przedramię, bark, a niekiedy sięgać nawet do zespołu cieśni nadgarstkaZazwyczaj do diagnozy zespołu cieśni nadgarstka nie potrzeba specjalistycznej aparatury, ponieważ można go zdiagnozować za pomocą prostych Phalena (G. Phalen to ortopeda z USA)Aby przeprowadzić test:Zegnij maksymalnie dłoniowo nadgarstki i zetknij grzbietowe części dłoni razem - spowoduje to ucisk nerwu tę pozycję przez około 1-2 wyniku dodatnim świadczy mrowienie i drętwienie dłoni, kciuka, palca wskazującego i test PhalenaAby przeprowadzić test:Zegnij maksymalnie grzbietowo tę pozycję przez około 1-2 wyniku dodatnim świadczy mrowienie i drętwienie TinelaAby przeprowadzić test:Ułóż rękę na równej powierzchni, np. na delikatnie opuszkiem palca nadgarstek w miejscu przebiegu nerwu pośrodkowego (pokazanym na zdjęciu).O wyniku dodatnim świadczy ból, czasami promieniujący do końców DurkanaAby przeprowadzić test:Uciskaj palcem wskazującym nadgarstek w miejscu przebiegu nerwu pośrodkowego (pokazanym na zdjęciu) przez ok. 1 wyniku dodatnim świadczy drętwienie i mrowienie w testy nie dają 100% wykrycia zespołu cieśni nadgarstka. Badaniem potwierdzającym tę patologię jest elektromiografia (EMG), czyli badanie szybkości przewodzenia nerwu pośrodkowego. Pozwala ona odróżnić zespół cieśni od innych chorób dających podobne objawy, np. polineuropatii. Można także zrobić USG zespołu cieśni nadgarstkaLeczenie rozpoczynane jest od wszystkich dostępnych metod nieinwazyjnych (nieoperacyjnych). Są to ruchów, które doprowadzają do nasilenia objawówzmiana nawyków dotyczących ruchów dłoniodpoczynek lub unieruchomienie nadgarstka w ortezie, która chroni nerw pośrodkowy przed uciskiem (szczególnie w nocy) oraz pozwala na rozpoczęcie procesów gojeniachłodzenie nadgarstka (cold pack na 10-15 minut) lub masaż kostkami loduwstrzykiwanie kortykosteroidów redukujących stan zapalny i obrzęki do kanału nadgarstkafizykoterapia, np. fala uderzeniowa (pobudza regenerację uciśniętego nerwu, zwiększa elastyczność tkanki łącznej poprzez wpływ na włókna kolagenowe), krioterapia, ultradźwięki, laserW leczeniu ważne jest również wyeliminowanie przyczyn schorzenia - bez tego nawrót choroby może nastąpić zarówno po leczeniu zachowawczym, jak i manualnaWłókna nerwu pośrodkowego mogą być również uszkodzone w obrębie obszaru C6C7, splotu barkowego lub w zespołach górnego otworu klatki piersiowej. W związku z tym terapia manualna w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka nie powinna skupiać się tylko i wyłącznie na strukturach okolicy nadgarstka, ale dotyczyć przebiegu całego nerwu to metoda fizjoterapeutyczna, której celem jest przywrócenie prawidłowej funkcji organizmu poprzez odpowiednie naklejenie na ciele specjalnego plastra. Plaster ten nie jest nasączony żadnym lekiem, ale odpowiednio zaaplikowany działa na receptory powierzchowne skóry oraz ciałka Ruffiniego, które odpowiadają za stopień napięcia i rozciągnięcia skóry. Kinesiotaping wspomaga kontrolę motoryczną, zapobiega dalszym urazom, zmniejsza stan zapalny, usuwa zastoiny limfatyczne, czyli działa operacyjnePolegają na przecięciu troczka zginaczy nadgarstka. Dzięki temu światło kanału nadgarstka ulega powiększeniu i usunięty zostaje ucisk wywierany na nerw pośrodkowy. Powoduje to zwiększenie ukrwienia nerwu, co ułatwia jego regenerację. Podczas operacji wyeliminowane zostają przyczyny bólu, ale przy zaawansowanych zmianach do przywrócenia pełnej sprawności ręki potrzebna jest jeszcze Jeżeli po operacji chory zacznie zbyt wcześnie przeciążać rękę przez wiele godzin, np. pisząc na klawiaturze komputera, to operacja nie da 100% efektów i choroba może wrócić!Rokowanie i powikłania zespołu cieśni nadgarstkaNieodpowiednio leczony zespół cieśni nadgarstka z czasem ulega pogorszeniu. Dzięki właściwej rehabilitacji i lekom proces ten może być zatrzymany na wczesnym etapie lub znacznie spowolniony. Niepodjęcie leczenia może doprowadzić do trwałego uszkodzenia nerwu pośrodkowego, niepełnosprawności ręki, a nawet trwałego zespołowi cieśni nadgarstkaZapobieganie schorzeniu obejmuje stosowanie się w codziennym życiu do tych kilku zasad:codziennie, nawet 4-6 razy dziennie, podczas pracy rób sobie kilkuminutowe regularne przerwy na ćwiczenia, poprawią one ukrwienie mięśni nadgarstkówustaw klawiaturę poziomoużywaj myszki ergonomicznej i podkładek z wyprofilowaniem pod nadgarstekutrzymuj ergonomiczną pozycję pracy – miej prosty, podparty kręgosłupodpoczywaj w odpowiedni sposób – podczas snu miej podpartą głowę z utrzymaniem naturalnych krzywizn kręgosłupa, ręce wzdłuż tułowia, nadgarstki wyprostowaneutrzymuj odpowiednią dietę – spożywaj produkty bogate w witaminę B6, która jest odpowiedzialna za prawidłowe funkcjonowanie systemu nerwowego (są to jajka, groch, ryby, ziemniaki i wołowina) oraz produkty bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe, które działają przeciwzapalnieŹródła"Uszkodzenia i urazy w sporcie" A. Dziak, Salamer Tayara, Kraków 1999"Metody terapii manualnej w leczeniu dysfunkcji powięziowych" L. Chaitow, Edra Urban&Partner, Wrocław 2015"Atlas zespołów bólowych" Waldman, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2009"Fizjoterapia w wybranych chorobach tkanek miękkich narządu ruchu" Czopik"Podstawy rehabilitacji ruchowej w dysfunkcjach narządu ruchu" Milanowska"Techniki powięziowe i membranowe. Podręcznik do kompleksowego leczenia układu ruchu tkanki łącznej" Schwind P., Veralus Medicus, Białe Błota 2016"Anatomia kliniczna" Moore Dallej Agur R. Moore, Wrocław 2016
zespol ciesni nadgarstka w ciazy forum
